وسایل کمک آموزشی

[kolvir]

سلام. من پورزکی کُلویر، دانشجوی کارشناسی ناپیوسته مترجمی و فارغ التحصیل دوره ی کاردانی آموزش زبان انگلیسی هستم. تلاش من این است که به معلمان عاشق پیشه زبان انگلیسی کمک کنم تا وسایل کمک آموزشی ارزانی را ساخته و آن را پیشکش شاگردانشان کنند. ولیکن در ابتدا باید دانست که منظور از وسایل کمک آموزشی چیست؟

به نظر بنده وسیله ی کمک آموزشی به وسیله ای گویند که حداقل یکی از خصوصیات زیر را داشته باشد:

1. یادگیری را تسهیل بخشد.
2. یادگیری را تسریع بخشد.

البته می توان خصوصیات دیگری را هم به این فهرست اضافه کرد اما، ما به این ویژگیها بسنده کرده و به بحث خود باز می گردیم.



امروزه در جامعه ی ما، با شنیدن عبارت " وسیله ی کمک آموزشی" همگان تنها بیاد پوستر، لوح های فشرده و فلش کارتها می افتند و دیگر هیچ! اگر هم در این زمینه کتابی مطالعه کرده باشند از پروژکتور و اسلاید و وسایلی که دیگر در دنیای ما مفهومی ندارند، نیز نام می برند. و این گونه است که نیاز به بحث درباره ی وسایل کمک آموزشی جدید و طراحی آنها، جدی می شود. در این سایت شما می توانید با وسایل کمک آموزشی ای "جدید، ارزان، واقعا کاربردی و کاملا مطابق با نیازهای زبان آموزان تان" آشنا شده و آن را پیشکش چشمان نگران و معصوم آنان کنید.

انشاءالله


87/6/16

[kolvir]

نمکدان

1. نمکدان
کاربرد: به خاطر سپردن معنی واژگان
برای بازه ی سنی 14-7

وسایل مورد نیاز:
1 عدد کاغذ بی خط

طریقه ی ساخت:

1. یک تکه کاغذ را به شکل مربع در می آوریم.( مثلا در ابعاد 20 در 20)
2. آن را از یکی از قطرهایش تا می زنیم.
3. مثلث موجود را، از وسط تا می زنیم.
4. دوباره این کار را تکرار می کنیم.
5. حالا کاغذ را کاملا باز می کنیم.(همان مربع اول) (شکل شماره ی 1)
6. به خط تا هایی که روی کاغذ افتاده نگاه کنید. شما 4 مربع کوچک دارید. آنها را ازقطری که قبلا تا نشده، تا کنید. (شکل شماره ی 2)
7. کاغذ را برگردانید.
8. باز هم 4 مربع جدید اما کوچک تر از پیش دارید.آنها را نیز از قطری که قبلا تا نشده تا کنید.
9. اکنون زمان آن رسیده که روی هر 8 مثلثی که می بینید، یک لغت انگلیسی بنویسد. (این ها همان واژگانی هستند که می خواهید شاگردانتان معنیشان را به یاد سپارند.) (شکل شماره ی 3)
10. کاغذ را برگردانید.( شکل شماره ی 4)
11. حالا 4 قیف کوچک دارید. انگشت های شست و اشاره ی هر دو دستتان رابه کار گیرید. هر کدام از این انگشت هایتان را درون یکی از این قیف ها کنید. و همه ی انگشتهایتان را به هم بچسانید.(شکل های 5 و 6)

شما موفق شدید. به این وسیله نمکدان می گویند! حالا چرا این نام را دارد نمی دانم! این وسیله که تنها با یک تکه کاغذ درست می شود، وسیله ی بازی خیلی از ما، در دوران کودکیمان بوده. ولیکن هرگز از آن برای پیشبرد اهداف آموزشی استفاده نشده.شما می توانید جزء اولین کسانی باشید که این وسیله را در اختیار دانش آموزانتان قرار دهید.

. .
. .
. .

طریقه ی استفاده:
واژگان درس جدید را در نمکدان می نویسیم. گروه های 5-4نفره ای ایجاد می کنیم و به هر گروه یک نمکدان می دهیم. معنی واژگان را به دانش آموزان می گوییم و یکی از آنها معانی را یادداشت می کند. بعد یکی از دانش آموزان نمکدان را گرفته (انگشت های اشاره و شستش را در چهار حفره یا قیف می گذارد و همه ی انگشتانش را به هم می چسباند. به گونه ای که واژگان نوشته شده را کسی نبیند. ) سپس یکی دیگر از دوستانش یکی از قیف ها را انتخاب کرده و یک شماره( بین 10-1) می گوید. نفر اول انگشتانش را به طرف بالا و پایین کشیده، دوباره جمع می کند(با این حرکت 1 شماره می شمارد)، بعد به طرف چپ و راست کشیده، دوباره جمع می کند ( می گوید 2). این کار را ادامه می دهد تا به شماره یا عددی که نفر اول گفته برسد. حالا واژه ای که روی قیف انتخاب شده ی نفر دوم می بیند را بلند می خواند. نفر دوم چنانچه معنی آن را گفت، یک امتیاز مثبت، و اگر نتوانست بگوید امتیازی نمی گیرد.


این کار را دانش آموزان ادامه داده و به صورت گروهی بازی می کنند. به این طریق بدون نیاز به معلم، نه تنها درسشان را یاد می گیرند، فعالیت گروهی را تجربه کرده و از آن لذت خواهند برد.

پورزکی کُلویر

87/6/17

[kolvir]

دارت

2. دارت
کاربرد: به خاطر سپردن معنی واژگان/تمرین جمله سازی
برای بازه سنی: 16-13
جنسیت پیشنهادی : پسران

وسایل مورد نیاز:
دارت
یک عدد کاغذ

طریقه ی کار:

دانش آموزان را به گروه های 4 نفره تقسیم می کنیم. به ترتیب از گروه اول یک نفر برای پرتاب تیر می آید و فلان امتیاز کسب می کند.

( از قبل در یک کاغذ واژگانی که می خواهیم دانش آموزان یاد گیرند را می نویسیم. تعداد این واژگان برابر با تعداد گروه ها ضرب در تعداد مراحل می باشد. می توانیم با توجه به اهمیت آنها، از واژگان تکراری هم استفاده کنیم. دلیل اینکه این کار را از قبل باید انجام داد این است که نگویند پرسنده از ایشان سوال سخت و از دیگری سوال آسان پرسید.)

بعد اولین واژه ی نوشته شده در برگه ذکر شده را می خوانیم. اگر توانست معنی آن را بگوید یا با آن جمله بسازد امتیازی که با پرتاب تیر به دست آورده را برای گروهش کسب کرده؛ در غیر این صورت معادل آن امتیاز از گروهش کسر می شود.
این کار تکرار می شود تا همه ی گروه ها یک بار در مسابقه شرکت کنند وسپس دور بعدی و ... .

دقت شود که کل اعضاء گروه باید در مسابقه شرکت کنند. اگر به علت کمبود وقت این کار میسر نبود می توان از آنها خواست که کار را بین خود تقسیم کنند یعنی یک نفر تیر پرتاب کند و دیگری به سوال پاسخ گوید.

چنانچه در این بین با دانش آموزی مواجه شدیم که به هر دلیل از شرکت در مسابقه سر باز زد، شاید بتوان با تهدید هایی او را وادار به فعالیت کرد. ( همان طور که می دانید شرکت دانش آموزان در فعالیت های گروهی پیامد های بسیار مهمی از جمله کسب اعتماد به نفس و روحیه خود باوری را به همراه دارد. ضمناً چون دارت یک ورزش به حساب می آید می تواند شادابی را بعد از فعالیت های تکراری و کسل کننده ی مدرسه، برای دانش آموزان به همراه داشته باشد.) از جمله ی این تهدید ها، کسر مثلاً 70 امتیاز از گروه می تواند باشد.

در پایان امتیاز های کسب شده را می شماریم و دو گروهی که بالاترین و پایین ترین امتیاز ها را گرفته اند، را مشخص می کنیم. حالا همه منتظر تصمیم معلمند. او باید بگوید که این دو گروه چه کار باید انجام دهند. این قسمت را به خود شما وامی گذاریم تا با توجه به جو کلاس پاداش گروه قوی و جزای گروه ضعیف را تعیین کنید. مثلاً گروه قوی تکلیفی در راستای درس و کلاس، برای جلسه ی آینده، به گروه ضعیف بدهد. یا اینکه گروه ضعیف باید به همه بستنی دهد و...

دراینجا تاکید می شود که:
این امتیاز ها بر اساس سه متغییر دانش زبانی و مهارت در پرتاب و شانس کسب شده اند.

این چنین روش هایی صرفاً جهت ایجاد محیطی شاد به کار می رود،

تا محیط کسالت بار مدارس ما بعد از 1400 سال دگرگون شود.

قبل از اجرای این روش ها از خود بپرسیم :


آیا من می توانم شاگردانم را شاد کنم؟

پورزکی کُلویر

87/7/20