Tweet
Barack Obama
A New Beginning: Speech at Cairo University
delivered 4 June 2009, Cairo, Egypt
Download Audio file
A New Beginning: Speech at Cairo University
delivered 4 June 2009, Cairo, Egypt
Download Audio file
Thank you so much. Good afternoon. I am honored to be in the timeless city of Cairo, and to be hosted by two remarkable institutions. For over a thousand years, Al-Azhar has stood as a beacon of Islamic learning; and for over a century, Cairo University has been a source of Egypt's advancement. And together, you represent the harmony between tradition and progress. I'm grateful for your hospitality and the hospitality of the people of Egypt. And I'm also proud to carry with me the goodwill of the American people, and a greeting of peace from Muslim communities in my country: Assalaamu alaykum [Peace be upon you].
We meet at a time of great tension between the United States and Muslims around the world, tension rooted in historical forces that go beyond any current policy debate. The relationship between Islam and the West includes centuries of coexistence and cooperation, but also conflict and religious wars. More recently, tension has been fed by colonialism that denied rights and opportunities to many Muslims, and a Cold War in which Muslim-majority countries were too often treated as proxies without regard to their own aspirations. Moreover, the sweeping change brought by modernity and globalization led many Muslims to view the West as hostile to the traditions of Islam.
Violent extremists have exploited these tensions in a small but potent minority of Muslims. The attacks of September 11, 2001 and the continued efforts of these extremists to engage in violence against civilians has led some in my country to view Islam as inevitably hostile not only to America and Western countries, but also to human rights. All this has bred more fear and more mistrust.
So long as our relationship is defined by our differences, we will empower those who sow hatred rather than peace, those who promote conflict rather than the cooperation that can help all of our people achieve justice and prosperity. And this cycle of suspicion and discord must end.
I've come here to Cairo to seek a new beginning between the United States and Muslims around the world, one based on mutual interest and mutual respect, and one based upon the truth that America and Islam are not exclusive and need not be in competition. Instead, they overlap and share common principles -- principles of justice and progress, tolerance and the dignity of all human beings.
I do so recognizing that change cannot happen overnight. I know there's been a lot of publicity about this speech, but no single speech can eradicate years of mistrust, nor can I answer in the time that I have this afternoon all the complex questions that brought us to this point. But I am convinced that in order to move forward, we must say openly to each other the things we hold in our hearts and that too often are said only behind closed doors. There must be a sustained effort to listen to each other, to learn from each other, to respect one another, and to seek common ground. As the Holy Quran tells us, "Be conscious of God and speak always the truth." That is what I will try to do today -- to speak the truth as best I can, humbled by the task before us, and firm in my belief that the interests we share as human beings are far more powerful than the forces that drive us apart.
Now part of this conviction is rooted in my own experience. I'm a Christian, but my father came from a Kenyan family that includes generations of Muslims. As a boy, I spent several years in Indonesia and heard the call of the azaan at the break of dawn and at the fall of dusk. As a young man, I worked in Chicago communities where many found dignity and peace in their Muslim faith.
بخشی از این اعتقاد راسخ در تجربه شخصی من ریشه دارد. من مسیحی هستم. پدر من از یک خانواده کنیایی است که چندین قرن در میان این خانواده افرادی مسلمان بودند. من زمانی که پسربچه بودم چندین سال از زندگیام را در اندونزی سپری کردم و صدای اذان را هنگام فلق و شفق می شنیدم. زمانی که جوان بودم در منطقه ای در شیکاگو کارمی کردم که صلح و کرامت انسانی را در اعتقادهای اسلامی مردم ان منطقه شاهد بودم.
ادامه دارد . . .
من مفتخرم در شهر کایرو هستم که سابقهای دیرینه دارد و دو نهاد فوقالعاده میزبان من هستند. در طول مدت بیش از یک هزار سال دانشگاه الازهر کانون فراگیری علوم اسلامی بوده است. در طول مدت بیش از یکصدسال، دانشگاه قاهره نیز منبع پیشرفت مصر بوده است. این دو نهاد نماینده همخوانی میان سنت و پیشرفت هستند. من از میهمان نوازی شما و میهمان نوازی مردم مصر سپاسگذاری می کنم. من مفتخرم پیام حسن نیت مردم امریکا و پیام صلح مسلمانان کشورم را نیز با خودم به همراه دارم. سلام علیکم.
We meet at a time of great tension between the United States and Muslims around the world, tension rooted in historical forces that go beyond any current policy debate. The relationship between Islam and the West includes centuries of coexistence and cooperation, but also conflict and religious wars. More recently, tension has been fed by colonialism that denied rights and opportunities to many Muslims, and a Cold War in which Muslim-majority countries were too often treated as proxies without regard to their own aspirations. Moreover, the sweeping change brought by modernity and globalization led many Muslims to view the West as hostile to the traditions of Islam.
ما در زمانی با یکدیگر ملاقات داریم که تنشهای زیادی میان آمریکا و مسلمانان سراسر جهان وجود دارد. تنشها در عوامل تاریخی ریشه دارد که بسیار فراتر از حوزه بحث مطرح در حال حاضر است. روابط اسلام و غرب دربرگیرنده قرنها همزیستی و همکاری و در عین حال مناقشهها، و جنگ های مذهبی است. اخیرا (در قرنهای اخیر) نیز استعمارگری به این تنشها دامن زده است. استعمارگری فرصتها و حقوق بسیاری از مسلمانان را سلب کرد. در دوران جنگ سرد نیز با کشورهایی که اکثریت جمعیت انها مسلمان هستند به عنوان عمال دشمن نگریسته میشد بدون انکه به آمال خود آنها توجه شود. افزون براین، تغییرات شگرفی که با مدرنیته و جهانی شدن رخ داد سبب شد بسیاری از مسلمان به غرب به چشم دشمن سنتهای اسلامی نگاه کنند.
Violent extremists have exploited these tensions in a small but potent minority of Muslims. The attacks of September 11, 2001 and the continued efforts of these extremists to engage in violence against civilians has led some in my country to view Islam as inevitably hostile not only to America and Western countries, but also to human rights. All this has bred more fear and more mistrust.
افراط گرایان خشونت طلب از این تنشها سوء استفاده کردهاند. این افراد اقلیت بسیار اندکی از مسلمانان هستند. حملات یازده سپتامبر 2001 در آمریکا و تلاشهای مستمر افراطیون اسلامگرا که میخواهند به اقدامات خشونت امیز برضد غیرنظامی مبادرت کنند، سبب شده است شماری از مردم آمریکا به صورت اجتناب ناپذیری به اسلام نه تنها به چشم دشمن آمریکا و کشورهای غربی بلکه دشمن حقوق بشر بنگرند. همه این مسائل سبب هراس بیشتر و بیاعتمادی بیشتر شده است.
So long as our relationship is defined by our differences, we will empower those who sow hatred rather than peace, those who promote conflict rather than the cooperation that can help all of our people achieve justice and prosperity. And this cycle of suspicion and discord must end.
تازمانیکه روابط ما (اسلام و امریکا) درقالب اختلافها تعریف شود این وضعیت سبب تقویت افراطی میشود که بذر نفرت را میپاشد و نه بذر صلح را. این وضعیت سبب تقویت افرادی میشود که مروج مناقشه هستند و نه همکاریای که سبب شود همه مردمان ما به عدالت و شکوفایی دست پیدا کنند. این چرخه تردید و اختلاف باید پایان یابد.
I've come here to Cairo to seek a new beginning between the United States and Muslims around the world, one based on mutual interest and mutual respect, and one based upon the truth that America and Islam are not exclusive and need not be in competition. Instead, they overlap and share common principles -- principles of justice and progress, tolerance and the dignity of all human beings.
من به اینجا آمدهام تا برای شروعی جدید در روابط آمریکا و مسلمانان در سراسر جهان تلاش کنم که براساس منافع متقابل و احترام متقابل باشد و مبتنی بر این واقعیت باشد که آمریکا و اسلام منافی هم نیستند و لزومی ندارد بایکدیگر رقابت داشته باشند بلکه این دو بایکدیگر همپوشانی دارند و اصول مشترکی دارند. اصول عدالت، پیشرفت، روامداری، و کرامت همه انسانها از جمله این اصول است.
I do so recognizing that change cannot happen overnight. I know there's been a lot of publicity about this speech, but no single speech can eradicate years of mistrust, nor can I answer in the time that I have this afternoon all the complex questions that brought us to this point. But I am convinced that in order to move forward, we must say openly to each other the things we hold in our hearts and that too often are said only behind closed doors. There must be a sustained effort to listen to each other, to learn from each other, to respect one another, and to seek common ground. As the Holy Quran tells us, "Be conscious of God and speak always the truth." That is what I will try to do today -- to speak the truth as best I can, humbled by the task before us, and firm in my belief that the interests we share as human beings are far more powerful than the forces that drive us apart.
من به این واقعیت واقف هستم که تغییرات نمیتواند یک شبه اتفاق بیفتد. میدانم که تبلیغات زیادی درباره این سخنرانی انجام شده است اما باید توجه داشت که هیچ سخنرانی به تنهایی نمیتواند سالها بیاعتمادی را ریشه کن کند. در عین حال، من نمیتوانم در زمانی که امروز در این سخنرانی در اختیار دارم به همه سوالات پیچیدهای پاسخ بدهم که ما را به این نقطه کشانده است.من مطمئن هستم که به منظور حرکت به سمت جلو، ما باید مطالبی را با صراحت به یکدیگر بگوییم که در قلبهایمان داریم و در اغلب موارد در پشت درهای بسته بیان میشود. باید تلاشهای مستمری برای گوش دادن به یکدیگر وجود داشته باشد، و اینکه از همدیگر یاد بگیریم، به همدیگر احترام بگذاریم و تلاش کنیم به زمینههای مشترکی دست پیدا کنیم. همانطور که قران کریم میگوید همواره به خدا توجه داشته باشید و همیشه راست بگویید (اتقوالله و قولو الحق). این همان کاری است که من میخواهم امروز در اینجا انجام بدهم و با حداکثر توانم حقایق را بگویم. کاری که پیش رویمان قرار دارد بسیار عظیم است. به این باورم اعتقاد راسخ دارم که منافع مشترک ما به عنوان انسانها بسیار قویتر از عواملی است که سبب جدا شدن ما از یکدیگر میشود.
Now part of this conviction is rooted in my own experience. I'm a Christian, but my father came from a Kenyan family that includes generations of Muslims. As a boy, I spent several years in Indonesia and heard the call of the azaan at the break of dawn and at the fall of dusk. As a young man, I worked in Chicago communities where many found dignity and peace in their Muslim faith.
بخشی از این اعتقاد راسخ در تجربه شخصی من ریشه دارد. من مسیحی هستم. پدر من از یک خانواده کنیایی است که چندین قرن در میان این خانواده افرادی مسلمان بودند. من زمانی که پسربچه بودم چندین سال از زندگیام را در اندونزی سپری کردم و صدای اذان را هنگام فلق و شفق می شنیدم. زمانی که جوان بودم در منطقه ای در شیکاگو کارمی کردم که صلح و کرامت انسانی را در اعتقادهای اسلامی مردم ان منطقه شاهد بودم.
ادامه دارد . . .
