Tweet
ترجمه زبان عوام
ترجمه زبان عوام در واقع ترجمه ای از انجیل با نثری ساده و روان است که مخاطب آن سخنوران معمولی جامعه هستند. در این ترجمه از شیوه ترجمه اصطلاحی استفاده شده است.انتخاب واژگان و ساختار های دستوری به گونه است که درک آن را برای افراد عادی ممکن می سازد. بعنوان مثال اگر بخواهیم برای انگلیسی زبانان ترجمه ای ارائه دهیم که توسط عموم مردم قابل درک باشد باید در نگارش آن از سبک ساده زبان انگلیسی استفاده کنیم.
ترجمه شفاهی پیاپی
ترجمه شفاهی پیاپی, ترجمه بیانات سخنگو پس از سخنان اوست. در ضمن صحبت سخنگو را مترجم یاد داشت برداری کرده و زمانی که سخنگو ساکت می شود مترجم تعبیر خود را از صحبت های او ارائه می دهد. از هیچ وسیله دیگری نیز استفاده نمی گردد. این نوع ترجمه اغلب در جلسات بازرگانی,مذاکرات و کنفرانهای مطبوعاتی مورد استفاده قرار می گیرد.
ترجمه شفاهی نجوا گرایانه
ترجمه شفاهی نجوا گرایانه,ترجمه شفاهی هم زمانی است که بدون استفاده از ابزار ترجمه شفاهی صورت می گیرد. به این ترتیب که مترجم کنار شنونده می نشیند و ترجمه را در گوش او نجوا می کند.هنگامیکه بیش از دو شنونده یا دو مترجم شفاهی به طور همزمان در اتاق هستند,ترجمه شفاهی نجوا گرایانه توصیه نمی شود.به منظور ترجمه نجوا گرایانه به گروهی متشکل از دو مترجم شفاهی نیاز مندیم لیکن از آنجا که این کار به انرژی زیادی نیاز دارد و فشار زیادی بر تار آواهای مترجم وارد می آورد فقط برای جلسات دو نفره و کوتاه مناسب است.
ترجمه پیشین
ترجمه پیشین ابزاری است که به طور ویژه برای کمک به مترجم زبان مادری طراحی شده است.این ترجمه توسط یک مشاور و تحت نظارت خود او در یک پروژه ترجمه معین برای مترجمان زبان مادری تهیه می شود. مشاور ترجمه با هدف آشکار ساختن معنی و هر چه ساده تر کردن آن ترجمه پیشینی را برای مترجم زبان مادری خلق می کند.این مترجم توانایی محدودی در استفاده از زبان انگلیسی (یا دیگر زبان های ملی,همچون اسپانیولی,فرانسوی و…)دارد.
مشاور متنی را از انجیل مطالعه(تفسیر)می کند سپس بر مبنای این تفسیر ترجمه پیشین صحیحی می نویسد.ترجمه پیشین شامل تمام معانی زبان مبدا به اضافه اطلاعات ضمنی ای می شود که شاید در ترجمه نیاز به توضیح داشته باشند. در ساختار ترجمه پیشین یکپارچگی واژگان و الگوهای دستوری از جمله ترتیب واژگان,ساختار عبارات و بند ها و اصطلاحات زبان مقصد در نظر گرفته می شود
ترجمه بومی
ترجمه به زبان روزانه مردم (که سابقا عامیانه تلقی می شد)ترجمه بومی نامیده می شود. این ترجمه از گویش ادبی زبان و یا دیگر گویش ها و یا زبان آموزشی و یا اعتبار اجتماعی متمایز است.
ترجمه تحت الفظی
ترجمه تحت الفظی زمانی صورت می گیرد که صورت های زبان مبدا تا حد امکان حفظ شود,حتی اگر آن صورت ها طبیعی ترین صورت حفظ مفهوم متن اصلی باشد.گاهی اوقات ترجمه تحت الفظی را ترجمه لفظ به لفظ (نقطه مقابل ترجمه معنا به معنا) هم می نامند.نام دقیق تر ولی نه چندان معروف این شیوه ترجمه,ترجمه معادل صورت است. از آنجا که در ترجمه تحت الفظی صورت های زبان مرکز توجه قرار می گیرد, گاهی اوقات بعضی از جنبه های معنایی این صورت ها از دست می رود.
چون معنی نه تنها در صورت های واژگان منفرد وجود دارد بلکه در ارتباط با واژه ها,عبارات,کاربرد اصطلاحی واژه ها و تاثیر رابطه گوینده – شنونده و نیز بافتهای تاریخی و فرهنگی آن زبان قرار دارد. واژه ها اغلب در متن ها و موقعیت های مختلف,معانی متفاوتی ارائه می دهند.
ولی ترجمه تحت الفظی این تفاوت ها را در نظر نی گیرد.بنابراینترجمه تحت الفظی معمولا دقیق ترین نوع ترجمه محسوب نمی شود.
ترجمه تفسیری
ترجمه تفسیری اصطلاحی ناشایست است که بععضی افراد برای اشاره به ترجمه ای به کار می برند که شامل تفسیر معنی متن اصلی است تا صرفا ترجمه متن اما از آنجا که ترجمه هر متنی بدون تعیین معنی آن غیر ممکن است( و تعیین معنی در تعریف,همان تفسیر متن به شمار میرود),این اصطلاح از نظر فنی نامی بی مسمی به شمار می رود اما در صورتی که خود این اصطلاح مورد تفسیر قرار گیرد تا حدودی معنایی منطقی پیدا می کند. در این صورت به میزان تفسیری اشاره دارد که از جانب مترجم مطرح می شود و منتقد آن را بیش از حد لزوم می داند.از نظر چنین منتقدانی اصطلاح ترجمه تفسیری لزوما مترادف با کاربرد اصطلاح مشکل آفرین نسبتا مشابهی به نام تاویل است.به عنوان نمونه یکی از کابرد های منطقی این اصطلاح زمانی است که مترجمی اطلاعاتی را خارج از قلمرو متن در متن شخصی که باید ترجمه شود,بگنجاند. چنین اطلاعاتی اگر به مطالعه معانی ضمنی متن مربوط شود به جای دیگری مثلا به شرح و تفسیر تعلق دارد تا به خودترجمه.
منبع:translation-studiesss.persianblog.ir
ترجمه زبان عوام در واقع ترجمه ای از انجیل با نثری ساده و روان است که مخاطب آن سخنوران معمولی جامعه هستند. در این ترجمه از شیوه ترجمه اصطلاحی استفاده شده است.انتخاب واژگان و ساختار های دستوری به گونه است که درک آن را برای افراد عادی ممکن می سازد. بعنوان مثال اگر بخواهیم برای انگلیسی زبانان ترجمه ای ارائه دهیم که توسط عموم مردم قابل درک باشد باید در نگارش آن از سبک ساده زبان انگلیسی استفاده کنیم.
ترجمه شفاهی پیاپی
ترجمه شفاهی پیاپی, ترجمه بیانات سخنگو پس از سخنان اوست. در ضمن صحبت سخنگو را مترجم یاد داشت برداری کرده و زمانی که سخنگو ساکت می شود مترجم تعبیر خود را از صحبت های او ارائه می دهد. از هیچ وسیله دیگری نیز استفاده نمی گردد. این نوع ترجمه اغلب در جلسات بازرگانی,مذاکرات و کنفرانهای مطبوعاتی مورد استفاده قرار می گیرد.
ترجمه شفاهی نجوا گرایانه
ترجمه شفاهی نجوا گرایانه,ترجمه شفاهی هم زمانی است که بدون استفاده از ابزار ترجمه شفاهی صورت می گیرد. به این ترتیب که مترجم کنار شنونده می نشیند و ترجمه را در گوش او نجوا می کند.هنگامیکه بیش از دو شنونده یا دو مترجم شفاهی به طور همزمان در اتاق هستند,ترجمه شفاهی نجوا گرایانه توصیه نمی شود.به منظور ترجمه نجوا گرایانه به گروهی متشکل از دو مترجم شفاهی نیاز مندیم لیکن از آنجا که این کار به انرژی زیادی نیاز دارد و فشار زیادی بر تار آواهای مترجم وارد می آورد فقط برای جلسات دو نفره و کوتاه مناسب است.
ترجمه پیشین
ترجمه پیشین ابزاری است که به طور ویژه برای کمک به مترجم زبان مادری طراحی شده است.این ترجمه توسط یک مشاور و تحت نظارت خود او در یک پروژه ترجمه معین برای مترجمان زبان مادری تهیه می شود. مشاور ترجمه با هدف آشکار ساختن معنی و هر چه ساده تر کردن آن ترجمه پیشینی را برای مترجم زبان مادری خلق می کند.این مترجم توانایی محدودی در استفاده از زبان انگلیسی (یا دیگر زبان های ملی,همچون اسپانیولی,فرانسوی و…)دارد.
مشاور متنی را از انجیل مطالعه(تفسیر)می کند سپس بر مبنای این تفسیر ترجمه پیشین صحیحی می نویسد.ترجمه پیشین شامل تمام معانی زبان مبدا به اضافه اطلاعات ضمنی ای می شود که شاید در ترجمه نیاز به توضیح داشته باشند. در ساختار ترجمه پیشین یکپارچگی واژگان و الگوهای دستوری از جمله ترتیب واژگان,ساختار عبارات و بند ها و اصطلاحات زبان مقصد در نظر گرفته می شود
ترجمه بومی
ترجمه به زبان روزانه مردم (که سابقا عامیانه تلقی می شد)ترجمه بومی نامیده می شود. این ترجمه از گویش ادبی زبان و یا دیگر گویش ها و یا زبان آموزشی و یا اعتبار اجتماعی متمایز است.
ترجمه تحت الفظی
ترجمه تحت الفظی زمانی صورت می گیرد که صورت های زبان مبدا تا حد امکان حفظ شود,حتی اگر آن صورت ها طبیعی ترین صورت حفظ مفهوم متن اصلی باشد.گاهی اوقات ترجمه تحت الفظی را ترجمه لفظ به لفظ (نقطه مقابل ترجمه معنا به معنا) هم می نامند.نام دقیق تر ولی نه چندان معروف این شیوه ترجمه,ترجمه معادل صورت است. از آنجا که در ترجمه تحت الفظی صورت های زبان مرکز توجه قرار می گیرد, گاهی اوقات بعضی از جنبه های معنایی این صورت ها از دست می رود.
چون معنی نه تنها در صورت های واژگان منفرد وجود دارد بلکه در ارتباط با واژه ها,عبارات,کاربرد اصطلاحی واژه ها و تاثیر رابطه گوینده – شنونده و نیز بافتهای تاریخی و فرهنگی آن زبان قرار دارد. واژه ها اغلب در متن ها و موقعیت های مختلف,معانی متفاوتی ارائه می دهند.
ولی ترجمه تحت الفظی این تفاوت ها را در نظر نی گیرد.بنابراینترجمه تحت الفظی معمولا دقیق ترین نوع ترجمه محسوب نمی شود.
ترجمه تفسیری
ترجمه تفسیری اصطلاحی ناشایست است که بععضی افراد برای اشاره به ترجمه ای به کار می برند که شامل تفسیر معنی متن اصلی است تا صرفا ترجمه متن اما از آنجا که ترجمه هر متنی بدون تعیین معنی آن غیر ممکن است( و تعیین معنی در تعریف,همان تفسیر متن به شمار میرود),این اصطلاح از نظر فنی نامی بی مسمی به شمار می رود اما در صورتی که خود این اصطلاح مورد تفسیر قرار گیرد تا حدودی معنایی منطقی پیدا می کند. در این صورت به میزان تفسیری اشاره دارد که از جانب مترجم مطرح می شود و منتقد آن را بیش از حد لزوم می داند.از نظر چنین منتقدانی اصطلاح ترجمه تفسیری لزوما مترادف با کاربرد اصطلاح مشکل آفرین نسبتا مشابهی به نام تاویل است.به عنوان نمونه یکی از کابرد های منطقی این اصطلاح زمانی است که مترجمی اطلاعاتی را خارج از قلمرو متن در متن شخصی که باید ترجمه شود,بگنجاند. چنین اطلاعاتی اگر به مطالعه معانی ضمنی متن مربوط شود به جای دیگری مثلا به شرح و تفسیر تعلق دارد تا به خودترجمه.
منبع:translation-studiesss.persianblog.ir