اطلاعیه

**ahmadpanah** · 12-30-2008, 09:04 AM

کار خوبی بود،امیدوارم کارهایی این چنین بیشتر از شما ببینیم.

**Mehran** · 03-16-2009, 06:09 PM

سقف

سقف

تو فکر يک سقفم
يک سقف بي‌روزن،
يک سقف پابرجا،
محکم‌تر از آهن!

سقفي که تن‌پوش هراس ما باشه،
تو سردي شب‌ها لباس ما باشه.

سقفي اندازه‌ي قلب من و تو،
واسه لمس تپش د‌لواپسي،
براي شرم لطيف آينه‌ها،
واسه پيچيدن بوي اطلسي.

زير اين سقف با تو از گل، از شب و ستاره مي‌گم،
از تو و از خواستن تو، مي‌گم و دوباره مي‌گم؛
زندگي‌مو زير اين سقف با تو اندازه مي‌گيرم،
گم مي‌شم تو معني تو، معني تازه مي‌گيرم.

سقف‌مون، افسوس و افسوس، تن ابر آسمونه،
يه افق، يه بي‌نهايت، کم‌ترين فاصله‌مونه!

تو فکر يک سقفم
يک سقف رويايي،
سقفي براي ما،
حتي مقوايي؛

تو فکر يک سقفم
يک سقف بي‌روزن،
سقفي براي عشق،
براي تو با من!

سقفي اندازه‌ي قلب من و تو،
واسه لمس تپش دل‌واپسي،
براي شرم لطيف آينه‌ها،
واسه پيچيدن بوي اطلسي.

زير اين سقف، اگه باشه، مي‌پيچه عطر تن تو،
لختي پنجره‌هاشو مي‌پوشونه پيرهن تو!

زير اين سقف خوبه عطر خودفراموشي بپاشيم،
آخر قصه بخوابيم، اول ترانه پا شيم!

سقفمون، افسوس و افسوس، تن ابر آسمونه،
يه افق، يه بي‌نهايت، کم‌ترين فاصله‌مونه!

تو فکر يک سقفم...

سروده
ايرج جنتي عطايي

***

Roof

I am thinking about a roof
A roof without any breach
A fortified roof and
Stronger than iron!

A roof which is a raiment for our panic
And becomes our clothes in the coldness of nights.

A roof which be as high as my and your heart
For touching the worry palpitation
For the mirrors' delicate modesty
For the sake of filling the air with petunia fragrance

Under this roof, I will talk about the flower, night and the star to you
I will talk about you and my longing for you, again and again
I will evaluate my life with you under this roof and
I will disappear in your being , then I will be born again

Alas, Alas, our roof is the cloud's body of sky and
The shortest distance between us is a horizon or an infinity!

I am thinking about a roof
A dreamy one
A roof, even a papery one
But only for us

I am thinking about a roof
A roof without any breach
A roof for LOVE
For you and me!

A roof which be as high as my and your heart
For touching the worry palpitation
For the mirrors' delicate modesty
For the sake of filling the air with petunia fragrance

If this roof exist, your scent will fill its air and
Your dress will cover its windows' nakedness

It will be good, If we sprinkle the self-forgetfulness perfume under this roof
As we will sleep in the end of story, we will get up at first of the song!

Alas, Alas, our roof is the cloud's body of sky and
The shortest distance between us is a horizon or an infinity!

I am thinking about a roof

By
Iraj Janati Ataei

TRANSLATED BY:
Mehran & M.Minakar

**Mehran** · 06-07-2009, 10:02 AM

خاك

خاك

با يادي از
فريدون فروغي

تن تو نازك و نرمه مثل برگ
تن من جون مي ده پرپر بزنه زير تگرگ
دست باد پر مي ده برگو رو هوا
اما من موندنيم تا برسه دستاي مرگ

نفسم اين خاكه
خون گرمم پاكه

من از تبار پاك آريايي
قشنگ ترين قصيده رهايي
هواي عشق تازه نيست تو رگ هام
تن نمي دم به رنگ كهربايي

نفسم اين خاكه
خون گرمم پاكه

واسه رفتن ديگه ديره
تن من اين جا اسيره
خاك اين جا چه عزيزه
عاشق قديمي پيره

نفسم اين خاكه
خون گرمم پاكه

سروده
مسعود اميني

***

LAND

Your body is as delicate and velvety as the leaf,
But my body is created for agony in the hail.
The wind's hand makes the leaf flutter in the air,
But I will be here till death's hands meet me.

I breathe this land and
My ardent blood is pure.

I am one of the honorable Aryan descendant and
As the most beautiful ode of freedom.
There is no desire of fresh love in my veins and
Nothing can fascinate me anymore.

I breathe this land and
My ardent blood is pure.

It is too late for leaving now,
For my body belongs here.
How cherishable this land is,
And the old lover (I), now is aged

I breathe this land and
My ardent blood is pure

.

By
Masoud Amini

**Mehran** · 08-30-2009, 12:39 AM

آينه ها

مي‌بينم صورتمو تو آينه,
با لبي خسته مي‌پرسم از خودم:
اين غريبه کيه؟ از من چي مي‌خواد؟
اون به من يا من به اون خيره شدم؟

باورم نمي‌شه هر چي مي‌بينم،
چشامو يه لحظه رو هم مي‌ذارم،
به خودم مي‌گم که اين صورتکه،
مي‌تونم از صورتم ورش دارم!

مي‌کشم دستمو روي صورتم،
هر چي بايد بدونم دستم مي‌گه،
منو توي آينه نشون مي‌ده،
مي‌گه: اين تو يي، نه هيچ کس ديگه!

جاي پاهاي تموم قصه‌ها،
رنگ غربت تو تموم لحظه‌ها،
مونده روي صورتت تا بدوني
حالا امروز چي ازت مونده به جا!

آينه مي‌گه: تو هموني که يه روز
مي‌خواستي خورشيدو با دست بگيري،
ولي امروز شهر شب خونت شده،
داري بي‌صدا تو قلبت مي‌ ميري!

مي‌شکنم آينه رو تا دوباره
نخواد از گذشته‌ها حرف بزنه.
آينه مي‌شکنه هزار تيکه مي‌شه،
اما باز تو هر تيکش عکس منه.

عکسا با دهن‌کجي بهم مي‌گن:
چشم اميد و ببُر از آسمون.
روزا با هم ديگه فرقي ندارن،
بوي کهنگي مي‌دن تمومشون.

سروده
اردلان سرفراز

***

Mirrors

I see my face in the mirror,
And ask myself worn-lipped :
Who is this stranger ? what does he want from me ?
Is he staring at me or Am I staring at him ?

I do not believe in what I see
So I close my eyes for a moment ,
I tell myself this is nothing but a veil ,
which I can remove it !

I touch my face and then ,
My hand tells me what I must know .
It just shows me in the mirror and
"It is you but no one else !" It says to me .

All the stories' trails and
The lonely hues in all the moment ,
They all still remain on your face until
You become aware of your remains , today !

"You were one who longed for win the sun with your own hand ." Mirror said .
But today , the city of night is your home and
You are dying quietly and heartily !

I break the mirror so that
It narrates no more about the former days , again .
Mirror is broken and torn to pieces but ,
Every pieces of mirror shows my image , again .

The images are making faces at me and tell me :
"Turn a blind eye to sky ."
There is no difference between days ,
They all smell like worn-out ones

.

By
Ardalan Sarfaraz

**Mehran** · 12-25-2010, 05:28 PM

چشمه هاي خورشيد

" بنام خدا "

خداوند انسان را آفرید و برای کاری خاص آفرید، نه کارهای دیگر. که اگر آن را به جای نیاورد، حاشا که کاری کرده است. پس بر سر این کار به انسان قیمتی عظیم عطا کرد، چرا که نگاهش به انسان، غیر از نگاه او به دیگر مخلوقان بود و . . .

در جستجوی بی پایان خویش، انسان غایت الامر به خود می رسد و از خود شناسی به شناخت خداوند نائل می شود، چه، وجودش نمودی از آن بیکران است. گوناگونی انسان ها در جهان پهناور به شناخت های گوناگونی از خداوند منان می انجامد:

"هر کسی از ظن خود شد یار من"

لیک در کانون این شناخت، کشش همگنان به سوی کهربای خداوندی است. کهربایی که با کشش خود، زنگار گیتی آوار وجود مینوی انسان را می زداید و وی را در برابر خود خالص تر می سازد. یافتن نقطه هایی مشترک، هرچند محو و مات، در جدار هزار رخنه شناخت اهل جهان از خالق خویش، انسان را بیش از پیش به خویشی خویش نزدیک می کند. چه، سرشت انسان - که زمان و مکان و تیره و تبار و . . . نمی شناسد - واحد است و اساس آن نیز بر کاری خاص نهاده شده است:

"ما ز بالاییم و بالا می رویم
ما ز دریاییم و دریا می رویم"

* * *

در ترجمه این اثر بیشتر بر باورها و تلقیات شخصی خود تکیه کردم و به روزنه هرچند تنگ و تاریک خود از جهان پیرامون اطمینان، تا به جز جز ظاهری اثر. هرچند هدفم نبود مگر انتقال گوهر کلام شاعر، لیک به قسمی دیگر. عناصر و نمادهای این ترانه را از صافی دنیای خود عبور دادم و رنگ و لونی دگر بدان بخشیدم. در نتیجه، حاصل بیشتر با تفسیرگونه ای قرابت دارد تا گونه ای ترجمه. در این گذار، از گنجینه بی حدوحصر و ارزشمند بزرگان ادب خود بهره جستم، تا بیشتر بر این اشتراکات دامن زنم و الخ . . .

هر دم رسولی می رسد، جان را گریبان می کشد
بر دل خیالی می دود، یعنی: (( به اصل خود بیا ))

والسلام
مهران صفوی

* * *

Navigate The Seas Of The Sun

Distant earthrise long ago
Lingers at the borders of our minds.
Mysteries spinning in the dark
In the frozen emptiness of time.
We were lost and we never knew
Who we were or what we left behind

Living half-lives we were blind
To the new frontiers that opened up our eyes
To find our minds were spinning
Souls entwined in a spiral dance
The ancient ways have found us
Again to give us one last chance.

Living in this place
Staring into space we find
We might share the corners of our lives.
Infinity runs deep
Eternity that we can't keep
Melting through the frozen wastes of time

So we go and will not return
To navigate the seas of the sun
Our children will go on and on
To navigate the seas of the sun.

We can't go on tomorrow
Living death by gravity
Couldn't stand it anymore
We'll sail our ships to distant shores.

Purple , gold and blue
Living colors every hue
Flowers in the garden of the gods
No one can ever know
If you never saw them grow
This darkness is really full of light

Bruce Dickinson

" سیری در چشمه های خورشید "

سالیانی بس دور
ز نخستین دم این خرد وخشن می گذرد.
لیک هنوزش به حیات، حول اندیشه ما
در پس این سال ها، چه اسرار
بگسیختند افسار
به ظلمتچه این پوچ زمان.

ما بسان غافلان، گمگشتگان
کورمال هویت و میراث برجای گذاشته نیاکان خویش بودیم و افسوس
دیدگان را بهر منظر آفاق دور نگشودیم، نیز
آن طور که بایسته و شایسته بود
زندگی را ارج ننهادیم،
ای دوست
فسوس.

به دنبال ادراک جولان ابلق اندیشه
خود را گرفتار بند سرگشتگی مدامی نمودیم.
تا که روزی گوهر درون از راه رسد و
فرصتی دیگر به ما عطا کند.

با نظری به زمانه و زندگی در می یابیم که
ما باید یار و یاور همدیگر باشیم.

ازل که بسیار دور می نماید
ابد هم که توان نیست به نائل شدنش
آخرالامر هم
چو تنهایان
در هزارتوی فسرده و تهی زمان فرو می رویم.

پس
بیا ره توشه برداریم، قدم در راه بی برگشت بگذاریم و
سیری در چشمه های خورشید کنیم.
امید وار
به این که فرزندانمان نیز در این راه قدم می گذارند و
دامان خویش را از زلال چشمه های خورشید تر می کنند.
آری چنین زیباست.

نتوان امروز را فدای فردا کرد، چه،
بقای این زنده مانی بسی دشوار و جانفرساست.
دیگر یارای هیچ مقابله نیست؛
باید که بادبان ها را گسترانید و
به سوی ساحلی دور دست رهسپار شد.
همسان آبی
همسان طلایی
بسان ارغوانی
- گستره ای از رنگ های جان بخش طبیعت -
که چونان گلزار بهشت خدایان
بر روی این تل خاکی مقام گزیده است.

آری
همان جا که ظلمتش نیز سرشار از روشنایی حقیقت است.
لیک دریغ
باز هستند کسانی که زلال زندگی را در بطن آن
هر قدر هم هویدا
در نمی یابند.

اطلاعیه

ترانه هاي ناميرا

ترانه هاي ناميرا

نظر

نظر

نظر

نظر

نظر