Tweet
Sonnet for a Tree
Siavosh Kasra'i
Translated by Karim Emami
Translated by Karim Emami
You're the tall embodiment of desire, O tree
The sky nestles forever in your arms.
You rise high,
Your hands overflowing with stars
And your life brimful with the spring.
You're so beautiful, O tree!
When winds
Nest in your intertwined leaves,
When winds
Comb your verdant tresses,
You are just gorgeous, O tree!
When the rain opens up with her wild harp,
You are, in her cold recital,
The sad ministrel with the beautiful song, O tree!
Here, by your feet,
Night reigns over a benighted throng
That has never seen a dawn break.
Where in the plain have you seen the day?
Where have you seen the sun?
That you stand and stare, lost in contemplation, O tree?
As you're tied with a thousand threads
To the life of the earthlings,
Have no fear of thunder;
Have no fear of lightning,
Because you're deeply-rooted, O tree!
Arise, hold up your head, O frightened soul!
For, like our hope, O you, the one and only,
You are with us, and yet you are alone.
The sky nestles forever in your arms.
You rise high,
Your hands overflowing with stars
And your life brimful with the spring.
You're so beautiful, O tree!
When winds
Nest in your intertwined leaves,
When winds
Comb your verdant tresses,
You are just gorgeous, O tree!
When the rain opens up with her wild harp,
You are, in her cold recital,
The sad ministrel with the beautiful song, O tree!
Here, by your feet,
Night reigns over a benighted throng
That has never seen a dawn break.
Where in the plain have you seen the day?
Where have you seen the sun?
That you stand and stare, lost in contemplation, O tree?
As you're tied with a thousand threads
To the life of the earthlings,
Have no fear of thunder;
Have no fear of lightning,
Because you're deeply-rooted, O tree!
Arise, hold up your head, O frightened soul!
For, like our hope, O you, the one and only,
You are with us, and yet you are alone.
غزل برای درخت
سیاوش کسرایی
تو قامت بلند تمنایی ای درخت.
همواره خفته است در آغوشت آسمان
بالایی ای درخت
دستت پر از ستاره و جانت پر از بهار
زیبایی ای درخت.
وقتی که باد ها
در برگ های در هم تو لانه می کنند
وقتی که باد ها
گیسوی سبز فام تو را شانه می کنند
غوغایی ای درخت.
وقتی که چنگ وحشی باران گشوده است
در بزم سرد او
خنیاگر غمین خوش آوایی ای درخت.
در زیر پای تو
اینجا شب است و شب زدگانی که چشم شان
صبحی ندیده است
تو روز را کجا؟
خورشید را کجا؟
در دشت دیده غرق تماشایی ای درخت؟
چون با هزار رشته تو باجان خاکیان
پیوند می کنی
پروا مکن ز رعد
پروا مکن ز برق که برجایی ای درخت.
سر برکش ای رمیده که همچون امید ما
با مایی ای یگانه و تنهایی ای درخت.
سیاوش کسرایی
تو قامت بلند تمنایی ای درخت.
همواره خفته است در آغوشت آسمان
بالایی ای درخت
دستت پر از ستاره و جانت پر از بهار
زیبایی ای درخت.
وقتی که باد ها
در برگ های در هم تو لانه می کنند
وقتی که باد ها
گیسوی سبز فام تو را شانه می کنند
غوغایی ای درخت.
وقتی که چنگ وحشی باران گشوده است
در بزم سرد او
خنیاگر غمین خوش آوایی ای درخت.
در زیر پای تو
اینجا شب است و شب زدگانی که چشم شان
صبحی ندیده است
تو روز را کجا؟
خورشید را کجا؟
در دشت دیده غرق تماشایی ای درخت؟
چون با هزار رشته تو باجان خاکیان
پیوند می کنی
پروا مکن ز رعد
پروا مکن ز برق که برجایی ای درخت.
سر برکش ای رمیده که همچون امید ما
با مایی ای یگانه و تنهایی ای درخت.
Sonnet for a Tree
You have desire's high stature, O tree!
The sky ever rests in your arms
You are most high
Your hands overflow with stars
Your soul is permeated with spring
You are most beautiful, O tree!
When the wind nests in your dishevelled leaves
When the wind combs your green tresses
You are so magnificent
When the wind plays its wild lyre
In its cold feast
You are a sad singer with a sweet voice
Here underneath your feet is the night
And the night-stricken whose eyes have seen no morning
Where in the plain have you seen the day,
The Sun,
Being so immersed in watching? O tree!
As you are tied through a thousand strands
With the souls of the earthly
Don't fear the thunder
Don't fear the lightning
For you remain standing.
Rise, O frightened one!
For like our hope, O unique one!
You are with us and yet lonely
